ปีนี้เป็นปีแรก ที่กว่า 40 ปี ที่บรรดาสมาชิกครอบครัวของอาจารย์เยาวนุช(ภรรยาผม) ได้ไปตั้งรกราก ทำมาหากินกันอยู่ในกรุงเทพ และแทบจะไม่ได้กลับมายังบ้านเกิดเมืองนอนกันอีกเลย มีบ้านสองคูหาอยู่ริมโขง ซึ่งแต่เดิม มีโครงการที่จะถูกทางเทศบาลรื้อทิ้งทั้งหมด เพื่อสร้างพนังกั้นน้ำกันตลิ่งพัง เริ่มไอเดียนี้ตั้งแต่สมัยจอมพลสฤษดิ์ แต่ต่อมาภายหลังคณะกรรมการอนุรักษ์บ้านเกิด ขอให้ทางเทศบาลระงับการรื้อถอนอาคารดังกล่าวที่เหลือ แต่เนื่องจาก เป็นอาคารที่เก่าแก่ร่วมร้อยปี ส่วนต่อเติมส่วนใหญ่เป็นไม้ จึงผุพังไปตามกาลเวลา ผมและอาจารย์เยาวนุช จึงตัดสินใจอาสาเข้ามาบูรณะใหม่ทั้งหมด ตั้งแต่เสริมฐานราก และเปลี่ยนโครงสร้างจากไม้มาเป็นเหล็ก ใช้เวลากว่า 7 เดือน จึงจะสำเร็จลุล่วง ดังนั้น ปีนี้ ญาติๆจึงพร้อมใจกันมาทำบุญไหว้บรรพบุรุษในเทศกาลตรุษจีน และอยู่ร่วมกันฉันพี่น้อง เพื่อรำลึกถึงชีวิตในอดีตและปัจจุบันร่วมกันอย่างอบอุ่น ซึ่งนับว่าเป็นเรื่องที่ดี เพราะบางท่าน เช่น พี่ใหญ่อย่างเช่น คุณอรุณี ตั้งสกุล หรือเขยใหญ่ อย่างคุณวีระ ศังขวณิช ที่อายุกว่า 80 ปี ก็ได้มีโอกาสมีความสุข สัมผัสกับบรรยากาศริมฝั่งโขงกันอย่างมีความสุขยิ่ง
ช่วงตรุษจีน ผมและครอบครัวพร้อมทั้งญาติผู้ใหญ่หลายท่าน ร่วมกันทำบุญให้แก่บรรพบุรุษที่บ้านนครพนม
