ตอบกลับไปยัง: เมล์จาก ดร.โอมอน สหรัฐอเมริกา

Hello Anon! I understand more your perspective now. What you may actually need now is a product that you an put in the market. In that way, it could become something of direct importance in business. Am I correct in my understanding?

I tried to look at your web site, but it is all in Thai language and I cannot read it.

The limitation to putting my presentation on my web site is that some of the data are proprietary and some are not published. However we can find a way to show that mushroom products work in animal health.

Now tell me this, if you have a product for use, will you be able to find a company to test it in animal production?

Tell me a major problem chicken, swine and cow production that you would want us to focus? in Is there any institution that you can collaborate with to run some experimental trials? If we find such opportunity, we could easily show the results from research done in Thailand and I think the animal industry will easily see that and accept the product that we will give you to put in the market. What do you think?

Omon.

จากการที่มีประสบการณ์ไปทำงานให้กับองค์การสหประชาชาติมาเกือบ 25 ปี ในหลายประเทศทั่วโลก ทำให้พอทราบว่า ไม่ว่ามนุษย์มาจากแหล่งไหน สัญชาติหรือเผ่าพันธุ์ใด หากพูดถึงผลประโยชน์แล้ว ย่อมพยายามที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างที่จะเอามาให้ได้ แต่ครั้นที่จะต้องแลกกับผลประโยชน์บ้าง ก็เต็มไปด้วยหลากหลายลีลา นี่ก็ไม่ต่างอะไรกับพฤติกรรมของมนุษย์ที่ผ่านมา ตอนที่ทราบว่า เราน่าจะมีความสำคัญ ที่จะรองรับผลประโยชน์ที่เขาน่าจะได้รับ พอเจอเราปั๊บ ก็จะทำการติดต่อทันทีอย่างกระฉับกระเฉง ราวว่า หากเวลาผ่านไปแค่เสี้ยววินาทีเดียว จะเกิดความเสียหายหรือเสียโอกาสอย่างใหญ่หลวง พอเราเงียบหรือแกล้งเงียบไปสักพัก ก็จะเป็นจะตายเอาให้ได้ พอเราทำการตอบไป ก็ล้วนแล้วแต่สารพัดที่จะขอนั่นขอนี่ เอาชนิดที่เรามีอะไรบ้าง จะต้องเอาไปนอบน้อมให้เขาหมด ราวกับว่า เคยเป็นหนี้บุญคุณกันมาไม่ทราบแต่ปรางไหน ลักษณะเช่นนี้ เคยเจอมาเยอะต่อเยอะแล้ว พอเรารู้ทัน ค่อยแหย่ ค่อยเจรจาด้วยสติและประสบการณ์ โดยชี้แจงว่า เราไม่ใช่หน่วยงานกุศล เราเป็นองค์กรเอกชนที่อยู่ได้ด้วยลำแข้งของเราด้วยการทำธุรกิจของเรา พร้อมกันนั้น ก็ลองแหย่ลงไปว่า เอาอย่างนี้สิ หากต้องการที่จะพัฒนาหรือต้องการที่จะให้คนทั่วไปหรือผู้อ่านฟอรั่มนี้สนใจ ก็ขอให้เขียนบทความหรือเอาบทความที่เคยไปพูดที่ไหนๆมาลงที่นี่สิ เท่านั้นเอง ธาตุแท้ของมนุษย์เกิดขึ้นทันทีว่า ทีขอของคนอื่น ขอเอาขอเอา พอเราบอกว่า ของคุณมีอะไรดี ก็บอกมาสิ เรื่องก็เปลี่ยนเรื่อง จากหน้ามือ เป็นหลังมือเลยว่า ให้ไม่ได้ เพราะความรู้หรือข้อคิดเห็นของเขานั้น เป็นลิขสิทธิ์ของเขาและคณะ( the data are proprietary and some are not published) ตรงนี้ไง ที่วันเกิดได้ไปคุยกับผู้การภักดีว่า บางครั้งเราทำตัวดีเกินไป แล้วประกาศออกไปว่า ใครเดือดร้อน หรือใครอยากรู้เรื่องเห็ดให้มาหา ปรากฏว่า มีปัญหาจริงๆ บางคน บางชนชาติ เอากระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ราวกับว่า จะย้ายประเทศหรือย้ายบ้านมาอยู่กับเราเลย ทุกวันนี้ แต่ละปี จะมีประเภทนี้ จากชมพูทวีป จากแอฟริกา เข้ามาดุ่ยๆ โดยบอกว่า ทางรัฐบาลเขาส่งมาเป็นตัวแทน ให้มาฝึกงานกับทางเรา ไม่กี่สัปดาห์ที่ผ่านมา ก็มาจากแอฟริกาตะวันตกบอกว่า ทางยูเอ็นส่งให้มาฝึกงานด้วยเป็นเวลา 1 ปี พร้อมทั้งเอาใบส่งตัวจากสารพัดหน่วยงานเอามาให้ดู ทั้งๆที่หน่วยงานที่เอามาอ้างไม่เคยให้ความช่วยเหลือหรือร่วมมืออะไรเรามาก่อนเลย นี่ก็เป็นอุทาหรณ์ที่เจอมาโดยตลอด จนกระทั่งต้องดึงเอาป้ายชื่อ แม้กระทั่งบ้านเลขที่ออก จะรู้กันก็เฉพาะ สมาชิกผู้ผ่านการอบรมเท่านั้น ว่า เรากำลังทำอะไรกันอยู่